ผญา

ผญาบาปบุญ

บุญบาปนี้เป็นคู่คือเงา                                           เงานั้นไปตามเฮาสู่วันบ่มีเว้น
คันเฮาพาเล่นพามันเต้นแล่น                                     พามันแอะแอ่นฟ้อนเงานั้นแอ่นนำ
เฮานั่งยองย่อเงาก็นั่งลงนำ                                        ยามเฮาเอาหลังนอนก็อ่อนลงนอนด้วย
คันเฮาโตนลงห้วยภูเขาหลายหลั่น                           ขึ้นต้นไม้ผาล้านด่านเขา
เงาก็ตามเลี้ยวเก๊าะเกี่ยวพันธนัง                                บ่ได้มียามเหินห่างไกลกันได้
อันนี้สันใดแท้ทั้งสองบุญบาป                                  มันก็ติดต่อก้นนำส้นผู้ทำ นั้นแหล่ว

 

ผญาสอนหญิง
 เป็นหญิงให้ใจอ่อนน้อม คำเว้าอ่อนหวาน                เทียมดั่งพธูเผิ้ง หวานเลิงบ่ฮู้หล้า

เป็นหญิงอย่าได้ปากกล่าวต้าน คำกล้ากว่าชาย                              ให้ค่อยเอาใจตั้ง คำโบราณสอนสั่ง
ให้มีใจอ่อนน้อม ประสงค์ตั้งต่อผัว นั้นเนอ                                  ให้คึดกลัวความฮ้าย ใดดีให้คึดฮ่ำ
แม่นว่ามีโฉมฮ้าย ฉันใดอย่าประมาท                                           เป็นแต่ชาติก่อนพุ้น บุญสร้างแต่หลัง

                  อันว่าอิตถีเชื้อ ฝูงหญิงงามยิ่ง                                      เห็นว่าได้มิ่งต้น อย่าโงแง้นว่าโต นั้นเนอ
อย่าได้เอโกอ้าง บ่เอาไผเป็นที่เผิ่ง แพงเอย                                  ชาติที่นอนป่าฮ้าย แปลงห้างให้ใหญ่ดี
เห็นว่ามีทางซ้อน อย่าหวังคอยสิวางง่าย หลายเนอ                       บาดน้ำเขินขาดแล้ง ตมสิแห้งไหง่ผง
ชาติที่แนวนามบ้ง แปนโตกาสิตอด เอาแหล่ว                             ให้เจ้าเป็นดั่งม้อน ใยหุ้มห่อตัว

                  ชาติที่เป็นหญิงให้ มีชายเทียมพ่าง                             หญิงบ่มีคู่ซ้อนเสียเชื้อชาติหญิง ยิ่งแหล่ว
คันสิเอาผัว ให้ถามนามนักปราชญ์                                              ชาติที่ยาวลื่นด้าน งามแย้มก็อย่าเอาเจ้าเฮย
ชายใดเนาในห้อง เฮือนตนเป็นวาด                                             สัพพะการเวียกเว้า กระทำสร้างสู่วัน
ชายนั้นหญิงใดได้สบายใจหมดทุกสิ่ง จริงแหล่ว                         พากันลุลาภได้ ของเข้ามั่งมูน
ยูถ่างทำบุญสร้าง ทานไปบ่ได้ขาด                                               ให้มีใจอ่อนน้อมประสงค์ตั้งต่อทาน นั้นเนอ

                   –  คันเจ้าได้ขี่ซ้างกั้งฮ่มเป็นพระยา อย่าได้ลืมคนทุกข์ผู้ขี่ควายคอนกล้า คันเจ้าได้ขี่ซ้างกั้งฮ่มสัปทน อย่าได้ลืมคนจนผู้แห่นำตีนซ้าง  ถ้าได้ดิบได้ดีหรือได้เป็นใหญ่แล้วก็อย่าได้ลืมผู้คนรอบข้าง
                    -ใจประสงค์สร้าง กลางดงกะว่าท่ง ใจขี้คร้าน กลางบ้านกะว่าดง ถ้าใจสู้ (ขยัน)
อยู่กลางป่าดงก็เหมือนกลางทุ่งถ้าเกียจคร้านแม้อยู่กลางหมู่บ้านก็เหมือนในกลางป่า
                   –  ใจบ่โสดาด้วยเว้าแม่นกะเป็นผิด ใจบ่โสดาดอมเว้าดีกะเป็นฮ้าย แม้นไม่สบอารมณแล้วจะพูดอย่างไรก็ไม่มีทางถูกใจได้
                   –  ตีเจ็บแล้วแสนสิออยกะปานด่า แม่นว่าเว้าจ้อยจ้อยกะปานไม้แดกตา เมื่อถูกตีเจ็บแล้วจะปลอบประโลมปานใดก็ไม่หายเจ็บ
                    – อย่าสุไลเสียถิ้ม พงษ์พันธุ์พี่น้องเก่า อย่าสุละเผ่าเซื้อ ไปย่องผู้อื่นดี อย่าได้ลืมญาติพี่น้องของตัวเอง ไปยกย่องว่าผู้อื่นดีกว่า

                    – ชื่อว่าโลกีย์กว้างเมืองคนมันบ่เที่ยง มันหากเงี่ยงซ่อยง่อยคือค่อยตลิ่งของลางเทื่อแนวเด็กน้อยสอนคนหัวด่อน ลางเทื่อลุกไพร่บ้านสอนท้าวพ่อพญาก็มี  โลกนี้ไม่เที่ยงหนอ วันนี้ลูกหลานอาจสอนพ่อแม่ พ่อเมืองยังต้องเชื่อชาวบ้าน

-เชื้อชาติแฮ้ง เหม็นสาบกันเอง ปูสอนปูให้ย่างตรง ห่อนฤสิทำได้
-หญิงฮูปฮ้าย ครองวัตรพางาม ชายฮูบทราม วิชาพาฮุ่ง
-ความตายนี้แขวนคอทุกบาดย่าง ไผก็แขวนอ้อนต้อน เสมอด้ามดังเดียว
-ไปหาพระให้เอาของไปถวาย ไปหานายให้เอาของไปต้อน
-เดินทางบ่อสุดเส้น อย่าถอยหลังให้เขาเหยียบ ตายขอให้ตายหน้าพุ้นเขาสิเอิ้นว่าหาญ
-คนผู้มีความฮู้ ซูซีเฮ็ดบ่แหม่น ความฮู้มีท่อแผ่นฟ้า เป็นบ้าท่อแผ่นดิน
-ให้เจ้าคอยเพียรสร้าง เสทอแตนแปงซ่อ ให้สร้างก่อสืบไว้ เสมอเผิ้งสืบฮัง
-การงานนี้ อุปสรรคแสนหมู่ เกิดเป็นคนต้องสู้ อย่าถอยร่นหลีกหนี
-บุญ บุญนี้บ่แหม่นของแบ่งได้ ปันแจกกันแหล่ว บ่อห่อนแยกออกได้ คือไม้ผ่ากลาง คือจั่งเฮากินข้าว เฮากินเฮาอิ่มบ่แหม่นไปอิ่มท้อง เขาพุ้นผู้บ่กิน

-ไผผู้เฮียนฮ่ำฮู้ วิชาปราชญ์ทางใด ก็ให้มีใจจด เผิ่งวิชาที่ตนฮู้
-ขอให้อดสาสู้ เพียรไปให้ถืกป่อง คุณอาจารย์ยกใส่เกล้า คนิงไว้อย่าสิลืม
-ให้เจ้าเอาความฮู้ หากินในทางชอบ ความฮู้มีอยู่แล้ว กินได้ชั่วชีวัง
-คันว่าได้ดีแล้ว อย่าลืมคุณพ่อแม่ เผิ่นหาเลี้ยงแต่น้อย ถนอมให้ใหญ่สูง
-ตกกะเทินว่าได้เฮียนแล้ว สิเฮียนเหมิดสู่ซ่อง เฮียนให้เผิ่นได้ย่อง เหมิดถ้วนคู่สู่แนว
-ตกกะเทินว่าได้สู้ บ่ถอยหลังให้เขาว่า นับแต่มื้อสิก้าวไปหน้า บ่ถอย
-ฝนตกยังฮู้เอื้อน นอนกลางคืนยังฮู้ตื่น ความทุกข์ยังฮู้เตื้อง มีขึ้นเมื่อลุน
-คำสอนพ่อแม่นี้หนักเกิ่งธรณี ผู้ใดยำเยงนบหากสิดีเมือหน้า
-ยามยังน้อยให้หมั่นฮู้เฮียนคุณ บุญเฮามีสิยศสูงเพียงฟ้า
-ได้ขึ้นเฮือแล้ว อย่าลืมแพป้องไม้ไผ่ ได้เป็นใหญ่แล้ว อย่าลืมข้าผู้พลอย
-ชาติที่เงินคำแก้ว มันบ่แหม่นของไผ ผู้ใดมีใจเพียร หากสิหลงหลอนพ้อ
-ไผผู้มัวเมาคร้าน การงานตั้งต่อ บ่มีวันสิพบพ้อ เงินล้านค่าแพง
-ชื่อว่าแนวเด็กน้อย ตากอความคึดหม่อ ได้กอขอข้อหล่อ ความเว้าผัดอยู่ดาว
-เด็กน้อยมีความฮู้สองสามความมันก็อ่ง ผู้ใหญ่ฮู้ตั้งล้านก็อำไว้บ่ค่อยไข
-ชื่อว่าแนวความเว้าของคนมันเกินง่าย ได้เทิงหงายและคว่ำความเว้าบ่อยู่ความเขาฮักเขาก็ย่อง เขาซังเขาก็ว่า

             -คือดั่งบักเค้าเม้า หมาเฒ่าเห่าแต่เขาคันเฮาทำดีแล้ว เขาซังก็ตามซ่าง คันเฮาเฮ็ดแม่นแล้ว หยันหย่อก็ซ่างเขา  เขาสิพากันท้วง ทั้งเมืองก็บ่เงี่ยง เขาสิติทั้งค่าย ขายหน้าก็บ่อายเกี้ยงแต่นอกทางในเป็นหมากเดื่อ หวานนอก นื้อในส้มดั่งหมากนาว

 

           – ฝันคืนนี้ฝันเป็นประหลาดต่าง ฝันว่าเสาเฮือนเนิ้งไปทางตะวันออกฝันว่าปอกมีดโต้ตกน้ำล่องหนี
ฝันว่าธำมะรงเหลื้อมในมือกระเด็นแตกเกรงว่านาถเจ้าใจเลี้ยวจากเฮียม
            -ฝันคืนนี้เป็นฝันประหลาด ฝันว่าเสาเรือนเอียงไปทางทิศตะวันออก ฝันว่าปลอกมีดตกน้ำไหล ฝันว่าแหวนเพชรในมือหล่นแตก เกรงว่าจะเป็นลางร้ายหรือน้องจะจากไป

             – ฝันคืนนี้ฝันเป็นประหลาดต่าง ฝันว่าช้างเผือกผู้พระอวนเจ้าขึ้นขี่คอเฮียมก็ผันผยองขึ้นเทิงหัวช้างใหญ่ เฮียมกะหนีบ่ได้ ไกลเจ้าคืบวา

               – ฝันคืนนี้ช่างประหลาด ฝันว่ามีช้างเผือกของหนุ่มบ้านอื่นมารับเอาน้องหนีไปไกลลับตา

เว้าชู้ต่างบ้านปานฝากไข่ไว้นำกา ฝากปลาไว้นำแมวฝากแหลวไว้นำไก่น้อย ฝากก้อยไว้นำหมาขี้เฮื้อน มันสิม้ามเมื่อใด

               – มีคนรักต่างบ้านก็เหมือนฝากไข่ไว้กับกา ฝากปลาไว้กับแมว ฝากเหยี่ยวไว้กับไก่ฝากลาบก้อยไว้กับหมา ไม่รู้มันจะงาบเมื่อไร?

               -ว่าแม่นเสือกินรื้อสังบ่เห็นฮอยลาก ว่าแม่นนาคกินรื้อสังบ่เห็นฮอยแก่ หรือแม่นเงือกปากแหล้ หรือแม่นแข้ปากกว้างเอาเจ้าเข้าเวิ่นวัง   ถ้าว่าเสือกินทำไมไม่เห็นรอยลาก ถ้าว่านาคกินทำไมไม่เห็นรอยลาก หรืออาจเป็นเงือกหรือจรเข้เอาน้องไปซ่อนไว้หนใดหนอ

                -สิบปีกะสิถ้าซาวพรรษากะสิอยู่ คันบ่ได้เป็นคู่เห็นแต่อุแอ่งน้ำกะปานได้นั่งเทียม

สิบปี ยี่สิบปีก็จะรอน้องอยู่ ถึงไม่ได้เคียงคู่น้องมองเห็นแค่ตุ่มใส่น้ำก็เหมือนได้นั่งเคียง

                 -อย่าให้เสียแฮงอ้ายเดินทางหิวหอด คือดั่งม้าอยากน้ำเดือนห้าหอดหิว คันบ่กูร์ณาอ้าย เห็นสิตายม้อยระแหม่ง เห็นสิตาย  หอดแห้งหิวน้ำหอดแฮงอย่าให้เสียแรงที่พี่ต้องดั้นด้นมาหา ได้โปรดกรุณารับไมตรีพี่ไว้อย่าแล้งน้ำใจนักเลย

                    – พี่สิลาจากน้องกลับต่าวเคหัง ปาสิลาวังเวินเสิ่นไปคือฮุ้ง ทุงสิไลลาผ้า สาหนองสิลาบวก ฮวกสิลาแม่น้ำ นางน้องค่อยอยู่ดี แด่เนอ พี่ต้องลาจากน้องไปแล้ว เหมือนปลาที่ลาจากน้ำ นกลาจากหนอง ขอให้น้องอยู่สุขสบายดีนะ

                 -พี่นี้บ่มีต้นกล้วยจึงได้เหนี่ยวหาตอง บ่มีสองจิ่งได้มาหาน้อง
พี่นี้ปลอดอ้อยซ้อย เสมออ้อยกลางกอ กาบกะบ่ห่อ หน่อน้อยกะบ่อซอน ชู้บ่ช้อนเมียอ้ายบ่มี พี่นี้ยังเป็นโสด ไร้คู่ใจเหมือนต้นอ้อยกลางกอ จึงได้มุ่งหมายมารักน้อง

                  – พี่หากใจประสงค์ปล้ำยูงยางไม้ใหญ่ คันแม่นพร้าบ่บ่าน ขวานบ่เป้ ไม้บ่ล้ม อวนอ้ายบ่เซา พี่นี้ตั้งใจเด็ดเดี่ยวแล้ว (รักน้อง) ว่าจะตัดต้นไม้ใหญ่ แม้นพร้าและขวานไม่บิ่น ไม้ไม่ล้ม (น้องไม่ตกลง) พี่นี้ไม่เลิกลา

                  -นกเขาตู้พรากคู่กะยังขัน กาเวาวอนพรากฮังกะยังฮ้อง น้องพรากอ้ายคำเดียวบ่เอิ้นสั่ง คันบ่เอิ้นสั่งใกล้ขอให้เอิ้นสั่งไกล   นกพรากคู่พรากรังยังร้องเพรียกหา แต่น้องจากพี่ไปไม่มีแม้คำร่ำรา

                 -ขันตีตั้งสัจจังหมั้นเที่ยง บ่ได้คึดเบี่ยงเลี้ยวลวงล้อหลอกใผ ปานใดเดสิได้จูงแขนเข้าพาขวัญป้อนไข่หน่วย มือขวาป้อนไข่อ้าย  มือซ้ายป้อนไข่นางพี่นี่ตั้งใจมั่นรักน้องไม่เคยคิดเปลี่ยนใจ แล้วเมื่อไหร่หนอจะได้จูงมือน้องเข้าสู่หอ (พิธีบายศรีสู่ขวัญงาน แต่งงานชาวอีสาน จะมีการป้อนไข่ต้มแก่คู่บ่าวสาว ดูรายละเอียดใน ไปเอาบุญบ้านเฮา ประเพณีสูตรขวน)

                 -คันบ่แน่บ่ยิง บ่จริงอย่าเว้า บ่เอาบ่ว่า รับฟ้าผ่าห่าตำกะได้ ใจนั้นเที่ยงชัน  ไม่แม่นไม่ยิง ไม่จริงไม่พูด ไม่อยากได้ไม่ขอ ให้ฟ้าผ่าก็ได้ใจพี่นี้มั่นคง (รักน้องจริง ๆ)

                 – ข้าขออะธิษฐานตั้งขอฝากพระไมติ์มิตร พันธนังติดหมื่นปีบ่ไลน้อง พี่นี้จงจิตข้องหมายตายเกิดฮ่วม ขออย่าคละคลาดแคล้วคำ

                  -หมั้นขอดสาร น้องเอยขออธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จะรักน้องจนตายแม้เกิดชาติหน้าหรือชาติไหน ใจพี่ยังมั่นคง นะน้องเอย

                  -ใจหนึ่งว่าอยากงมปลาปิ้งกลางทะเลให้เขาซ่า สาเด ใจหนึ่งว่าอยากถมแม่น้ำให้เป็นพื้นแผ่นเดียว อยากจับปลากลางทะเลมาปิ้งให้คนลือ อยากถมผืนแม่น้ำให้เป็นแผ่นดินเดียวกัน (เพื่อน้องคนเดียว)

                   – ใจหนึ่งว่าอยากหย้อแม่น้ำให้เป็นแผ่นดินเดียว คราวสองคืนสามคืนอยากหย้อเป็นคราวมื้อ ใจอยากจะบีบแม่น้ำให้เป็นแผ่นดินเดียวกัน อยากย่อวันเวลาลงมาเพื่อให้ได้ใกล้ชิดน้อง (คิดถึงมาก ไม่อยากห่างไกล)

                  -ใจประสงค์แล้วเมืองแกวกะดั้นฮอด ใจประสงค์ยอดแก้วในถ้ำกะก่นหา  เมื่อมีใจรักน้องแม้จะอยู่แดนไกลเพียงใด ก็จะติดตามถามหา

 

 

 

ผญาเกณฑ์อายุของคน

                  สิบปีอาบน้ำบ่หนาว                                                          ซาวปีเหล้นสาวบ่เปิด
                 สามสิบปีนอนตื่นก่อนไก่                                                   สี่สิบปีไปไฮ่มาทอดขา
                 ห้าสิบปีไปนามาทอดหุ่ย                                                    หกสิบปีเป่าขลุ่ยบ่ดัง
.                เจ็ดสิบปีตีลังฆังบ่ม่วน                                                       แปดสิบปีหนักหนวกด่วนมาหู
                 เก้าสิบปีพี่น้องมาดูฮ้องไห้                                                 ร้อยปีบ่ไข้บ่ตาย
                 ร้อยสิบปีเห็นเดือนหงายว่าแม่นไฟไหม้                            ร้อยยี่สิบปีไข้บ่ไข้กะตาย

 

ผญาภาษิตหมวดทุกข์สุข

-ทุกข์เพิ่นบ่ว่าดี   มีจั่งว่าพี่น้อง   ลุงป้าเอิ้นว่าหลาน
-ทุกข์คอบปาก   ยากคอบท้อง   เคยแล้วอยู่บ่เป็น
-ทุกข์บ่มีเสื้อผ้า  ฝาเฮือนเพกะพออยู่  ทุกข์บ่มีข้าวอยู่ท้อง  นอนลี้อยู่บ่เป็น
-ทุกข์กายอยู่ได้  ทุกข์ใจอยู่ยาก
-ทุกข์ให้เลี้ยงม้า   กำพร้าให้เลี้ยงหมู
-บ่ทุกข์บ่ยาก   บ่อึดบ่อยาก
-มีเงินเว้าได้   มีไม้เฮ็ดเฮือนงาม
-มีเงินให้เพิ่นกู้   มีซู้ให้เพิ่นเล่น   (นี่กะทุกข์)
-สุขเพราะมีข้าวกิน   สุขเพราะมีดินอยู่   สุขเพราะมีคู่นอนนำ   สุขเพราะมีคำเต็มไถ่   สุขเพราะมีเฮือนใหญ่มุงแป้นกระดาน   สุขเพราะหลานหลายนั่งเฝ้า

-อยากทุกข์ให้เป็นนายคน   อยากสาละวน  ให้เอาเมียน้อย
-อยากจนให้ขี้ถี่   อยากมีให้ทาน
-อยากทุกข์ให้เป็นนาย   อยากซำบายให้เป็นแหล่ง
-อยากทุกข์ให้ค้าควย (ควาย)   อยากรวยให้ค้าโบกค้าเบี้ย
-อยากมีหลายมันไฮ้    อยากได้หลายมันตาย
-อยากมีให้ยืมเงินเพิ่นไปค้า    อยากขึ้นฟ้าให้ฆ่าเจ้าเอาของ

-ทุกข์ยากฮ้าย   ขอขอดแลงงายก็ดี   อย่าได้ลืมคำสัตย์   เที่ยงจริงคำมั่น

 

 

 

 

 

ผญาภาษิตหมวดคำเปรียบเปรย

-เข่า   (ข้าว)   เต็มเล้านั่งเว้ากะคือ    เงินเต็มถังเว้าหยังกะได้
-มีเป็นคน จนเป็นหมา
-ว่าโตกะคัก   เพิ่นแห่งกะด้อ   ว่าโตนั่งจ้อก้อ   เขานั่นแห่งนั่งตอ
-เฒ่าเสียดาย   ตายเสียชื่อ
-นาสองเหมือง   เมืองสองเจ้า   เย้าสองเขยคะลำ
-เสือตายเพราะหนัง   ช้างตายเพราะงา   พระยาตายเพราะสมบัติ
-เสือกะว่าเสือดี   หมีกะว่าหมีหาญ   ฟานกะว่าฟานกล้า   ม้ากะว่าม้าแล่นหัน
-เห็นดงเป็นบ้าน   เห็นเมืองเป็นป่า   เห็นท่าน้ำเป็นด้าวด่านเสือ
-อย่าไปเก็บดอกหว้านบ้านเพิ่นมาซม   ให้ค่อยงอยซานเก็บดอกกระเจียวแคมฮั้ว
-นกอีเอี้ยงกินหมากโพธิ์ไทร   แซวแซวเสียงบ่มีโตฮ้อง   แซวแซวฮ้องโตเดียวเหมิดหมู่

 

 

 

ให้พรคนทั่วไป 1

                ปรารถนาสิ่งใดขอให้ได้สิ่งนั้นสมดั่งมโนหวัง   ซือว่าโภยภัยสังก็อย่ามีมาต้อง  

ขอให้เงินทองล้นเกินคนทั้งโลก       ความทุกข์โศกให้เว้น       เวรฮ้ายอย่าได้มี   บุญกุศลส่วนนี้      ขอให้เป็นฉัตรแก้ววอทองรองนั่ง      ให้สำเร็จความหวัง     ดั่งมโนนึกไว้ใจตั้งปรารถนา     ด้วยเดชกล้าคุณแห่งพระไตรรัตน์     จงขจัดโภยภัยให้ห่างไกลไลเว้น    เวรภัยฮ้ายศัตรูมารอย่าบังเบียด     เจ้าอย่าขมคียดแค้นอารมณ์ปู้งู้เหงา    ตื่นฮุงเช้าให้สดชื่นแสงใส   เถิงยามแลงให้เจ้าใสโฮงๆ  ดั่งแสงไฟฟ้า   โรคาไข้ให้หนีไกลเว้นห่าง   ปรารถนาอีหยัง  ให้เจ้าได้สิ่งนั้น  สมด้ามดั่งมโน…….สาธุ

ให้พรคนทั่วไป 2

                  ปรารถนาสิ่งใด   ให้เจ้าได้สิ่งนั้นสมดั่งมโนรส    ปรากฏในเมืองคนอย่าทุกข์จนเงินใช้   แพรสไบหรือสร้อยพลอยนิลร้อยชั่ง  มโนมัยใจหวัง  อยากได้หยังให้หลั่งล้น

อย่าจนไฮ้คูซูแนว  ปรารถนาเอาแก้วมรรคสี่ผลนิพพาน    อยากได้ฌานโลกีย์สี่โลกุตรเก้า

คิดอยากเอาดวงแก้ว    สัพพัญญูให้ได้ง่าย      อย่าได้ทุกข์ยากฮ้าย     เงินใช้บ่ขาดกระเป๋า   อย่าอุกตับคับเศร้า     เอ้าอั่งอุกปัญญา     มีโรคาในกายให้ส่วงหายสบายเนื้อ…….พุ้นเด้อ

ให้พรคนทั่วไป 3

           ฉันจะอวยพรให้    ไชโยสิทธิโชค     โรคอย่ามี     ผีอย่าพาน     มารอย่าเห็น

เวรอย่าเกาะ      เคราะห์อย่าใกล้     ให้ไกลข้างห่างเหิน      ยามเจ้ายกย่างเยิ่น      ยามเจ้าเดินดุ่งดั้น   ยามเจ้าผันเผ่นผ่ายไปถิ่นทางได๋      สวัสดีมีชัย     ถึงสิไปทางได๋  หมู่ภัยอย่าขวางกั้น    ให้อายุเจ้ายืนยาวหมั้นพันปีข้ามล่วง    ทรัพย์สมบัติทั้งปวงเป็นต้นว่าแก้วเก้า  

ให้โฮมเจ้าคูซูแนว    บุญจงเป็นประทีปแก้วใสส่องมองหา    เป็นนาวาสำเภาทอง   ล่องนทีสงสารกว้าง    ทุกข์อย่าขวางเวรอย่าขั้น    บุญจงเป็นสะพาน    เป็นบันไดให้ก้าวไต่

พาเจ้าไปชั้นฟ้าวิมานแก้วแก้วพระพรหม…….สาธุ

ให้พรคนทั่วไป 4

                      อายุ…  วรรณะ..สุขะ…พละ…     อายุนั้นให้เจ้ายืนยาวหมั้นพันปีข้ามล่วง

สรรพเคราะห์    สรรพโศก    สรรพโรค    สรรพภัย    อันน้อยใหญ่ทั้งปวง     มีปวดหัวปวดท้อง   เป็กระร่องจ้องแจ้ง     แฮงน้อยให้ค่อยหาย    อุบาทว์ภัยพยาธิฮ้าย      ให้ไกลห่างแสนวา     ฑีฆายุโกโหตุสัพพทา      บุญจงมาเป็นกำแพงแข็งคือเพชร      แวดระวัง

เป็นฉัตรกั้ง วรรณณังนั้น  ผิวพรรณผุดผ่อง  อย่าได้หมองหม่นเศร้าให้ขาวเกี้ยงแจ่มใส

ไฝหรือฝ้า    อยู่นำหน้านำตา    ทั้งขาโป้แข้งกิ่ว       ให้กลมลิ่วค่องส่วยคือกล้วยท่อนลำ 

สุขขังนั้น   ให้เจ้าสุขเลิศล้ำ      อย่าต้อยต่ำตกทุกข์    ให้เจ้าสุขทั้งกาย    ให้สบายทั้งเนื้อ

ให้เจ้าสุขหลายล้น    เมืองคนอย่ามีท่อ    สุขก็ให้มีมาก     ศักดิ์ก็ให้มีเกิน    เงินก็ให้มีพอ

คำให้อออั่งแน่น    นำแข่นเจ้าผู้เดียว   พลังนั้น   ขอให้บุญกอดเกี้ยว    เกาะเกี่ยวพันธนัง

ให้กำลังเจ้าแข็ง   ขอให้แฮงเจ้าหาญ   ปานทาซานในหนัง   หรือดั่งภายสารช้าง   คือดั่งนงนางหล้าวิสาขาน้อยหน่อ   ขอให้พรสี่ข้อจงนำค้ำช่วยซู…….เจ้าเด้อ

  ให้พรคนทั่วไป 5

                      เจ้าอย่าทุกข์ยากฮ้อน     ยามนั่งยืนเดิน    ให้เพลิดเพลินในธรรมทุกค่ำแลงหรือเช้า    อย่าได้เหงาหรือไข้หวัดไอภัยพยาธิ    ขอให้ปราศจากเจ้าไกลข้างห่างเหิน   ให้

เพลิดเพลินสุขล้ำในธรรมพระเจ้ากล่าว    ให้อายุยืนยาว   เป็นโพธิ์ไทรใหญ่กว้าง   ได้กางร่มฮ่มเงา       พอให้ฝูงลูกเต้าอาศัยเพิ่งความสุข     หายจากโรคาทุกข์เคราะห์เข็ญเวรฮ้าย

ยามเจ้าตายไปแล้ว    บุญจงเป็นฉัตรแก้ววอทองสำหรับขี่    พอได้ลัดที้ลี้หนีเข้าสู่สวรรค์

เสวยสุขอยู่หั้นสวรรค์บ่อนสุขขี    เมื่อจุติลงมาอยู่ถิ่นคนบนพื้น    คืนหรือเวน   เย็นหรือ

เช้า     อย่ามีเหงาเท่าชั่ว    ให้ได้เป็นเจ้าสัว     มีเงินทองมากล้น      ให้คนย่องนับถือพุ้นเด้อ…….สาธุ

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!